Πέμπτη 5 Απριλίου 2018

''Το σπίτι μου'' είναι ο τέταρτος και καλύτερος δίσκος του τραγουδοποιού Θέμου Σκανδάμη

ΘΕΜΟΣ ΣΚΑΝΔΑΜΗΣ
ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΟΥ
MLK - ΧΡΩΜΟΔΙΑΣΤΑΣΗ ΕΠΕ
Ακριβώς μία δεκαετία συμπληρώνει φέτος ο τραγουδοποιός Θέμος Σκανδάμης στη δισκογραφία με δύο προσωπικούς δίσκους, το 2008 και το 2014, καθώς και με ένα άλμπουμ για τη Μάρθα Φριντζήλα το 2011. Ο κύκλος τραγουδιών ''Το σπίτι μου'' που κυκλοφόρησε πριν λίγους μήνες, προσωπικά με δικαιώνει όταν είχα γράψει παλιότερα πως η περίπτωση του είναι από τις πιο ενδιαφέρουσες στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι! Ο Σκανδάμης είναι ένας εξαιρετικός στιχοπλόκος, αλλά και ερμηνευτής, πόσο μάλλον όταν στη συγκεκριμένη δουλειά παίζουν μεγάλο ρόλο τα φωνητικά από το ''Βυθό'', το πρώτο κιόλας κομμάτι, το ''Κατευθείαν στην καρδιά'', λίγο παρακάτω, ένα αρκετά εμπνευσμένο τραγούδι με ένα dark cabaret κλίμα, αλλά και ''Το σπίτι μου'', το ομότιτλο του δίσκου κομμάτι, λίγο πριν το τέλος. Το επτάλεπτο ''Μπολερό'' που ακολουθεί είναι κατά την άποψη μου το ωραιότερο τραγούδι του CD, που αν και θα μπορούσε να διεκδικήσει το πολυπόθητο ραδιοφωνικό air play, ακούγεται σαν να μην ενδιαφέρεται ο ίδιος καθόλου γι' αυτό. Εδώ ακριβώς έγκειται η τόλμη του δημιουργού ή, σωστότερα, το ειλικρινές των προθέσεων του: Ο Σκανδάμης με συνθέσεις σαν το ρυθμικό ''Ζαρκάδι'', το ''Chinese Christmas'', την θεότρελη ''Ταραντέλα ντι Ρούκουνα'', τη σαββοπουλική μπαλάντα ''Μέσα'', τον εξόδιο ''Ξένο'', ακόμα και με τη διασκευή του στα ''Μπλε παράθυρα σου'' του Μάρκου Βαμβακάρη (υπέροχα τα βιολιά του Μιχάλη Βρέττα) μεταχειρίζεται σαν στοιχείο έκπληξης την ανατροπή, την οποία σίγουρα πετυχαίνει βάσει του ταλέντου του και των ειλικρινών προθέσεων, που λέγαμε πριν. 
Κι αν ακόμη ο Σκανδάμης διαθέτει δική του ταυτότητα, πότε με λυρισμό και ευαισθησία και πότε με ένα χιούμορ σαρωτικό και αναρχικό, οι μεγάλες αγάπες - επιρροές του δεν κρύβονται: Ο Σαββόπουλος, ο ποιητής Leonard Cohen, το ρεμπέτικο και οι ιταλικές ταραντέλες συνυπάρχουν στα τραγούδια του και συστήνουν ένα ιδιότυπο μουσικό σύμπαν, που δεν το βρίσκεις σε κανέναν άλλο συνάδελφο του, εξαιρουμένου πιθανώς του Κοζανίτη Νίκου Χαλβατζή. Ο Νίκος Πορτοκάλογλου συμμετέχει με την ερμηνεία του στο τραγούδι ''Μπάρα'' και συγκινεί σαν ένας φίλος με δυο παρηγορητικά λόγια στη δύσκολη στιγμή του άλλου. Συνοπτικά, μία από τις καλύτερες μουσικές εργασίες της τρέχουσας περιόδου από έναν ιδιαίτερο τραγουδοποιό που - θα το πω κι ας ακουστεί όπως νά'ναι - μοιάζει αβάσταχτα μεγάλος για τη μικρή και καταρρακωμένη πιάτσα που λέγεται ελληνική δισκογραφία. 
Ομολογώ πως ξαφνιάστηκα όταν άνοιξα το ένθετο του CD και είδα τη φωτογραφία αυτή του Θέμου Σκανδάμη από τον Χρήστο Πετρόπουλο. Όχι για κανένα άλλο λόγο, μα γιατί νομίζω πως μοιάζουμε απίστευτα, σχεδόν σαν δίδυμοι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: